Asset Publisher
Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy
Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy został powołany w 1996 roku. Leży w centralnej części województwa świętokrzyskiego, na południowy zachód od Kielc, między rzekami Łośną a Bobrzą. Ma powierzchnię 20 505 ha.
Budowa geologiczna Parku jest bardzo zróżnicowana i posiada cechy unikatowe w skali całej Polski. Na niewielkim terenie występują na powierzchni skały prawie wszystkich okresów geologicznych od kambru (paleozoik) po holocen (kenozoik). Cały opisywany obszar leży w dorzeczu Nidy, lewego dopływu Wisły.
Największe powierzchnie zajmują półnaturalne i antropogeniczne zbiorowiska łąkowe i pastwiska na zabagnionych glebach mineralnych i organiczno-mineralnych oraz zespoły i zbiorowiska muraw bliźniaczkowych na ubogich i kwaśnych glebach. Kompleksy muraw kserotermicznych znajdują się w pasie wzniesień od Góry Miedzianki do Chęcin, na tzw. Grząbach Bolmińskich. Większe kompleksy leśne występują na pasmach górskich. Zalesione są Pasmo Zgórskie, Pasmo Posłowickie, Pasmo Dymińskie, Grzywy Korzeckowskie i Wzgórza Wilkomijskie.
Na terenie parku stwierdzono występowanie ponad 1000 gatunków roślin zielnych. W jaskiniach występujących na terenie Parku żyje kilka gatunków nietoperzy między innymi: mroczek późny, mopek, nocek duży.
